Deze week ging totaal anders dan gedacht. Ai, lastig! Ondanks dat ik me erg beroerd heb gevoeld, ontstond wel een mooi moment om een pas op de plaats te maken.
Deze week was voor mij erg vermoeiend en frustrerend. Het liep niet zoals ik wilde, ik ergerde me aan hoe ik me fysiek voelde en het lawaai uit de straat. Het irriteerde me dat ik mezelf er niet overheen kon zetten.
Ik had het gevoel dat m’n leven een cirkeltje is. Elke dag en week heeft z’n eigen routine. En omdat ik niet lekker in m’n vel zat, vond ik het lastig om tevreden te zijn met wat ik doe. En om te zien waar ik heen wil en hoe ik daar kan komen. Ik ben blij dat ik mensen om me heen heb die me helpen als ik in de put zit. Die me helpen om te reflecteren en ook vanuit een ander perspectief naar mezelf kijken. En mij leren om anders te kijken. Ik zeg ‘anders kijken’, maar is ‘eerlijk kijken’ niet beter verwoord? Ik zat er zo dicht op, dat ik niet meer zag hoe het nou echt zit!
Nu ik de video’s terugkijk, ben ik blij met wat ik heb gemaakt, geleerd en gedeeld. Ja, ik ben trots op de eerste 10 weken van zoeken naar wie ik ben en wat ik wil. De eerste stappen zijn gezet. Ook heb ik heb nieuwe uitdagingen voor mezelf gevonden; nieuwe doelen, verlangens en ideeën voor de komende periode. Ik heb er zin in!
Toen ik gisteren na een week weer in de gym was, zei Jerry: ‘Het is goed dat je nu lekker zweet, want dat helpt met de afvoer van je afvalstoffen van het ziek zijn.’ Sporten is net reflecteren. Je laat los wat je niet mee wilt nemen, je bepaalt je (nieuwe) richting en doelen en je gaat er voor. Let’s go for it!