Een driedaags bezoek aan Zion National Park was veel te kort om alles gezien te hebben. Er waren zo veel hikes en routes die we niet konden doen. Toch waren na een paar dagen al overladen met de prachtige uitzichten, de immens hoge bergen en de intense kleuren. Wat is Zion mooi!!
Naast een paar mooie routes die we met de auto hebben gereden, hebben we twee hikes gelopen. En dat was een hele prestatie voor ons. Jordi kan namelijk niet goed klimmen en klauteren door een fysieke beperking die hij sinds z’n geboorte heeft. En wat ik zo bewonder in Jordi, is als hij iets wil, ergens visie of geloof voor heeft, dat hij er alles aan doet om dat te bereiken.
Koste wat kost hebben we die twee flinke hikes gelopen. Het moet geen gezicht zijn geweest: wij al zingend door de bergen. Als we de berg op liepen, ondersteunde ik Jordi in z’n rug. En daalden we af, dan steunde hij op mijn schouders. ‘And I would walk 500 miles…’ Haha, ik moet er nog steeds om lachen. Maar op deze manier konden we het samen doen. Op deze manier konden wij samen onze bergen beklimmen.
De overwinning is extra groot als het lukt, als we samen verder komen dan alleen. Het kostte ons wel een hoop moeite. We moesten na elke hike een dag uitrusten om fysiek weer een beetje bij te trekken. Maar was het het waard? Zeker. Dit hadden we voor geen goud willen missen. Wat zijn we blij, wat is het gaaf, dat we dit samen gedaan hebben. Lucky Luke en de kleinste Dalton. Samen door de bergen.
En wat ben ik trots op mijn man die gaat voor wat hij wil. In weer en wind, in ziekte en gezondheid loopt hij voorop met z’n blik op z’n einddoel. Ik ben trots dat ik met hem mag meelopen. Of het nou in de bergen is of door herfstig Nederland. Want waar hij gaat, daar loop ik zingend naast hem. 500 miles. Million miles. I love you.
