Onze laatste dag in San Diego zal ik niet snel vergeten. Ik heb gehuild. Tranen van geluk. En ik heb weer ervaren hoe dicht diepte- en hoogtepunten bij elkaar liggen.
Wakker worden met het bericht dat onze plannen omgegooid moesten worden, vond ik niet heel relaxt. Sterker nog, ik ben verbaasd dat ik niet enorm in de stress ben geschoten. Ik zie aan m’n gezicht dat ik het niet leuk vond dat we niet wisten waar we de komende dagen én nachten heen moesten. Maar ik was ook ontspannen. Ik zie nu dat ik veranderd ben! De paar weken reizen hebben me meer ontspannen gemaakt, ik word niet meer onrustig van het onbekende en improviseren. Alles wat die dag zou gebeuren, zag ik als een cadeau. En dat werd het!
Ik zie mezelf nog zo zitten op een bankje. Alleen – Jordi was met z’n camera in de weer. Het was het einde van de middag en ik zat daar en dacht terug aan het vervelende nieuws waarmee we ’s morgens wakker waren geworden. En hoe geweldig de dag uitpakte door onze hosts, het bezoek aan Public Liberty Market, de fantastische Comic Book Store, lunchen met mini burgers bij Soda & Swine, wandelen door San Diego en de dag afsluiten met een fantastische zonsondergang op één van de mooiste plekken waar we zijn geweest op reis. Deze dag was een opeenstapeling van allerlei losse momenten. Kleine, spontane uitstapjes. Verrassing, op verrassing, op verrassing. Samen werd het één groot cadeau. En ik voelde op dat bankje in m’n hele lichaam zo’n intens geluk. Zo’n geluk, dat ik tranen in mijn ogen kreeg. Ik weet niet of ik geluk ooit zo eerder heb ervaren.
Het gekke is, is dat ik momenteel in een periode zit waarin ik ervaar hoe krachtig doelen stellen, gerichte acties ondernemen en plannen is. Dat juist die elementen heel erg kunnen helpen om dromen waar te maken. Maar door deze video zie ik ook, dat het zo belangrijk is om het onverwachte, het spontane en het organische te omarmen. Om daar ruimte voor te laten. Om het ook te laten gebeuren. En wat ik super krachtig vind, is dat ik dat leer van mezelf. Van wat ik nu terugzie. Door hoe ik reageer en hoe de dag heeft uitgepakt. Hoe bijzonder is dat? Wat heb ik toch lang onderschat hoe waardevol een (video)dagboek is!