It’s official! Wat is het snel gegaan, zoveel sneller dan gedacht! Ik had nooit gedacht dat wij nu – begin 2018 – deze stap zouden zetten.
De meeste mensen die elkaar voor het eerst ontmoeten, praten over ‘wat je doet in het dagelijks leven’. Wij deden dat ook. We kwamen er heel snel achter dat onze vakgebieden een heel groot raakvlak hadden. Toen we later verkering kregen, begonnen we voorzichtig samen te werken aan een paar opdrachten voor Jordi zijn klanten. Ik richtte me dan op strategie, marketing & communicatie en hij ontwikkelde de vormgeving en video’s. We genoten ervan om samen te werken en elkaar te inspireren.
We begonnen steeds meer samen te werken. Ik keek mee met offertes, bekeek zijn werk en gaf mijn visie erop, hielp hier en daar mee in de administratie en in het klantencontact. We praatten er ook steeds meer over hoe het zou zijn om echt samen in één bedrijf te werken. Want dat was onze droom! Al sinds onze eerste date vonden we elkaar in het punt dat we allebei de droom hadden om met onze ‘levenspartner’ ook samen te werken. Maar dat was altijd toekomstmuziek.
Tot het moment dat ik besloot om uit loondienst te gaan. Dat was een eerste stap waardoor ik meer in Superbeing kon gaan doen. Een stap richting onze droom om samen te werken. Al voelde Superbeing nooit echt van mij, als ik eerlijk ben. En dat lag niet aan Jordi hoor, hij liet me altijd meekijken en -werken en we bepaalden samen voor (een gedeelte) de bedrijfsstrategie. Maar ik voelde dat Jordi de hoofdverantwoordelijke was en dat hij de keuzes moest maken. Ik wilde wel, maar iets hield me tegen.
Het grote keerpunt was afgelopen maandag: de inschrijving van onze vof. Ik ben nu echt, officieel verantwoordelijk voor Superbeing. Ik voel nu ook dat ik ‘ownership’ kan nemen over het bedrijf. Er moest (op papier) iets veranderen zodat ik daadwerkelijk kan staan waar ik altijd wilde staan. Wat heeft de inschrijving veel in m’n gevoel en beleving veranderd. Dit voelt als een nieuw begin van onze droom om samen te werken! We waren zo blij en enthousiast! Ik ben de dag daarna direct aan de slag gegaan om nieuwe multomappen te scoren, de administratie te ordenen, ben m’n dag anders gaan indelen, heb andere klussen opgepakt die ik eerder niet deed. Na jaren praten en voorbereiden kunnen we nu met volle kracht verder bouwen aan onze droom. En, wow, dat voelt goed!
Soms is er een bepaalde actie nodig om een grens in mijn hoofd te doorbreken. Met de inschrijving ben ik niet alleen verantwoordelijk voor het bedrijf, maar voel ik me ook verantwoordelijk.
Wat houdt jou tegen om te zijn waar je wil zijn? Welke stap kan jij zetten om de obstakels in je hoofd weg te nemen? Go for it!