‘Honey, I’m home!’, schreeuw ik door de lange gang als ik onze voordeur open. Een vertrouwde geur en een blij geluid uit de werkkamer komen op me af en ik zie de niet-meer-zo-groene plantjes in de vensterbank. Ik gooi m’n sleutels neer en ik weet: ik ben thuis.
Zoals sommige mensen (lees: vrouwen) als kind al wisten hoe hun bruiloft eruit moest zien, heb ik altijd wel al wensen gehad voor waar ik wilde wonen. Zo heb ik tijdens mijn studententijd op 10-hoog uitgekeken over mijn studentenstad en later ook in hartje centrum gewoond van Haarlem, mijn geliefde thuisstad. Maar sinds onze reis door Amerika zijn er nieuwe verlangens geboren voor een nieuw thuis: wonen in de rust en bij groene natuur.
Toen ik niet thuis was, ben ik gaan nadenken over wat thuis is en wat het voor mij betekent. Thuis is meer dan een plek waar ik op m’n sokken loop en op de wc zit met de deur open. Want ook op reis kon ik op bijna alle plekken ongegeneerd mezelf zijn. Hoewel ik hou van steden en reuring, hoef ik er niet per se meer midden in te wonen. Op reis heb ik ontdekt dat thuis ten diepste een plek is waar ik tot rust kan komen.
Elke dag begint met de nacht. Heb je geen goede nacht gehad? Dan is de kans groot dat je daar overdag het gevolg ervan voelt. Want rust is de basis van waaruit ieder mens leeft. Rust is het fundament van alles wat je onderneemt. Rust geeft me inspiratie, geduld, levenslust, nieuwe inzichten, energie. En helaas is dat nou net datgene wat wij thuis zo missen.
Ons appartement staat namelijk tegenover een café. Er zijn regelmatig dagen en nachten dat er gezang en geschreeuw is onder ons huis. Sinds de reis is het verlangen gegroeid naar een plek van rust, waar we niet weggejaagd worden door herrie, maar geïnspireerd worden door de stilte.
Tot voor kort hadden we geen idee waar wilden wonen en waar we ons nieuwe droomhuis konden vinden. Daardoor waren we niet meer actief aan het zoeken naar een nieuwe plek. Tot we (bij toeval!) dit huis tegenkwamen en er iets is wakker geworden: het is wel mogelijk om een plek te vinden waar we ons nieuwe thuis kunnen bouwen. Waar we de rust kunnen vinden, zonder dat we ver weg buiten de bewoonde wereld wonen. In de randstad en toch in de natuur.
En ondanks dat dit huis het niet is geworden, heeft deze ervaring ons gebracht dat er opnieuw uitzicht is op een nieuwe plek. Een nieuw droomhuis. Om die reden voelen wij geen negativiteit, maar is er juist een nieuwe hoop geboren. Ik geloof: the best is yet to come!
Waar heb jij nieuwe hoop voor nodig?