Ik zit op de tiende etage op een zachte, groengele tweezitter. Naast het bankje is een enorm raam, dat van het plafond tot aan de grond reikt, waardoor ik heerlijk naar buiten kan kijken. Ik zie hoge flats, een parlementsgebouw, een enorme kerk en als ik goed kijk zie ik in de verte de bergen. Ik kijk uit over Melbourne. Het is nog steeds niet helemaal geland, maar we zijn echt in Australië!
Ondanks dat de vlucht lang was en we een flinke jetlag hebben, voelt het heerlijk om weer te reizen. Het niet-weten wat de dag gaat brengen, nieuwe plekken ontdekken om te eten of te bewonderen, slapen in de huizen van locals en genieten van de schoonheid van een heel ander land. Nog nooit ben ik zo ver van huis geweest, maar ik voel me nu al thuis.
De afgelopen nachten lag ik een paar uur wakker door de jetlag. Ik probeer mezelf niet al te veel te pushen dat ik moet slapen, maar gebruik die momenten om even na te denken. Dan realiseer ik me hoe gezegend ik ben dat ik in Australië kan zijn samen met Jordi. Wat wilde ik dit graag! Wat hebben wij ernaar verlangd om weer samen een lange reis te maken.
Vannacht gingen mijn gedachten terug naar de film Dirty Dancing, die ik in het vliegtuig (voor het eerst) heb gezien. De finaledans van de dansfilm is op het nummer ‘Time of my life’. En ik bedacht me: “The time of my life is now”. Ik weet niet wat er morgen of over tien jaar gebeurt, of ik gezond ben, rijk of arm. Ik leef nu. En ik probeer elke dag om dichterbij mijn dromen te komen, omdat ik geloof dat dromen voor nu zijn en niet om uit te stellen. Mijn droom is om te reizen, mensen te ontmoeten, een nieuwe wereld te verkennen en mijn blik op het leven te verruimen. Dus ik denk dat ik nu snel van de bank af ga, mijn laptop dicht doe om de stad in te duiken. Want er is nog zoveel moois en nieuws te ontdekken…
Much love!