VLOG 55 – Geconfronteerd met mijn grenzen

Wow, daar zijn we dan in Australië. Aan de andere kant van de wereld in een stad waar ook ik, Jordi, nog nooit ben geweest. Op avontuur! Onze droom is om samen de wereld te ontdekken, nieuwe plekken te zien maar vooral ook te proeven van andere culturen. Het reizen verrijkt mijn leven omdat het alles in perspectief plaatst, alle vastigheid en structuur uit het normale leven verdwijnt. Hierdoor leer ik mezelf beter kennen omdat ik tegen andere dingen aanloop dan thuis, maar ook leer ik anders naar mijn ‘normale leven’ kijken, wat van mijn structuur en vastigheid mis ik nu echt? Of vul ik mijn dagelijkse leven ook met allemaal onnodig tijdverdrijf of mijn eigen veilige haven ook wel bekend als de comfortzone.

Ik heb een haat-liefde verhouding met deze lessen. Ja, het maakt me bewuster van de keuzes die ik maak en wat ik belangrijk vind. Maar het is ook altijd moeilijk en confronterend om te merken dat het buiten mijn comfortzone toch altijd iets anders gaat dan ik had verwacht. Het reizen is als een grote spiegel, ik zie mezelf zoals ik echt ben, zonder poespas. En in Melbourne kwam er tegen mijn verwachting in een gevoelige plek naar boven.

Ik heb mijn hele leven een spierziekte waardoor ik minder energie en kracht heb dan een gezond persoon. Veel fysieke activiteiten zijn een stuk zwaarder tot onmogelijk voor mij. Denk aan traplopen, langere wandelingen, opstaan, het zijn allemaal activiteiten die voor mij niet normaal zijn, maar een grote inspanning vereisen. In mijn dagelijks leven heb ik het zo geregeld dat ik zo min mogelijk tegen deze beperkingen aan hoef te lopen. Maar tijdens het reizen vallen al deze veiligheden weg en word ik geconfronteerd met de realiteit dat ik een grens heb waar ik niet altijd doorheen kan breken.

Door de lange reis (en het grote tijdsverschil) was ik in Melbourne zo ontzettend moe dat de beperkingen van mijn handicap erg op me af kwamen. M’n hoofd zei: „Je bent in een geweldig mooie stad, ga naar buiten en loop even een rondje!“. Maar m’n lichaam kon het niet. Ik ging in mijn ‘reismodus’; pijntjes tolereer ik niet en vermoeidheid stop ik weg. Ik kan erg hard zijn voor mezelf om maar te komen waar m’n hoofd zegt dat ik heen wil. M’n lichaam moet gehoorzamen, ook al wil het iets heel anders. Ik noem het mijn ‘reismodus’ omdat ik tijdens mijn reizen geleerd heb dat ik op deze manier vaak geweldig mooie dingen kan doen en meemaken die ik anders nooit zou kunnen doen.

In Melbourne leek ik echter niet door mijn grenzen te kunnen breken. En ondanks de mooie dingen die we in de stad zagen deed m’n lichaam pijn en moesten we veel eerder terug naar de Airbnb dan ik eigenlijk zou willen. Gefrustreerd omdat ik m’n lichaam niet kon pushen waar ik heen wilde gaan.

Door deze struggle vond ik het moeilijk om te genieten van de reis. Te genieten van het feit dat we op de plek waren waar we zolang naar hebben uitgekeken. Ik was constant bezig met mijn gevecht met alle onmogelijkheden die op me af kwamen. Het idee dat ik alles moest zien wat er te zien valt in deze stad, want ik kom hier misschien nooit meer.

Door m’n gevoel te delen met Vera, maar ook met mijn ouders via FaceTime merkte ik dat mijn focus begon te veranderen. Langzaam maar zeker besefte ik mij opnieuw wat reizen voor mij betekent. Het gaat niet alleen om de dingen die je wel of misschien niet ziet in een stad, maar juist om de processen en lessen die de stad en reis in gang zet. Die ervaringen zijn veel meer verrijkend dan welke toeristische plek of ervaring dan ook.

Het gaat niet om waar IK niet kan komen, maar juist waarom de dingen die WIJ samen wel doen. Ik ben namelijk niet alleen op reis en ik hoef het gevecht met mijn handicap niet alleen te voeren. Door dit samen aan te gaan maakt dat onze ervaring zoveel mooier en onze relatie ook veel sterker.

Het gaat niet om waar IK niet kan komen, maar juist waarom de dingen die WIJ samen wel doen

Een mooi voorbeeld hiervan is de wandeling door het regenwoud tijdens onze dagtrip langs The Great Ocean Road. De wandeling die voor een gezond persoon binnen 25 minuten te doen moet zijn, kostte ons 50 minuten. Door de steile heuvels trilden m’n benen van de inspanning maar het was elke zweetdruppel meer dan waard. Wat een geweldige plek om doorheen te lopen, een ervaring die ik alleen maar kon doen door de letterlijke steun van Vera die me de heuvels op duwde en me in de afdaling ondersteunde. Wat voor iemand anders een leuke wandeling door een regenwoud zou zijn werd voor ons een overwinning. Een intense ervaring die ik in mijn dagelijks leven als onmogelijk zou bestempelen, maar door onze gezamenlijke overwinning op mijn fysieke beperking nog zoveel mooier werd. De zonsondergang bij de Twelve Apostles was de kers op de taart, fysiek was ik misschien gesloopt, maar mentaal was ik zeer voldaan.

Het rekken van je grenzen is net als een elastiek, op een bepaald punt is de rek eruit en moet hij terug. Juist op zulke momenten is het belangrijk om te beseffen dat je het niet altijd alleen kan doen, maar dat als je anderen toelaat je samen verder kunt komen. Ik ben dankbaar dat deze reizen ons als koppel zoveel sterker maakt. Ik ben dankbaar voor een vrouw die met mij het gevecht aangaat en me ondersteunt om ervaringen te hebben die anders onmogelijk zouden zijn. Ik ben dankbaar om onze droom te leven om te reizen en dat geen een beperking ons van onze dromen zal afhouden!

Much love,
Jordi

 

 

 

 

 

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewarenBewarenBewarenBewarenBewarenBewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewarenBewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewarenBewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewarenBewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewarenBewarenBewaren

BewarenBewarenBewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Plaats een reactie