Wij hebben het er af en toe wel eens over om te verhuizen naar het het buitenland. Misschien niet voor altijd, maar een periode wonen en werken in een ander land is zeker iets wat Jordi en ik misschien wel eens zouden kunnen doen. Bijvoorbeeld als Superbeing groot genoeg is, dat we een tweede studio opzetten op nieuw grondgebied? Het lijkt ons fantastisch…
Wij snappen dan ook wel dat Jeroen in 2017 voor zijn werk naar Sydney is verhuisd. Hij had een goede baan in Nederland, maar hij kon zichzelf extra uitdagen in een nieuwe functie bij zijn werkgever.
Na een gezellig afscheidsfeestje stapte hij in het vliegtuig om voor onbepaalde tijd naar Australië te gaan. We hebben hem regelmatig geskyped om zijn avonturen te horen. En toen hij ons afgelopen voorjaar vertelde dat hij voorlopig nog niet terug naar Nederland zou komen, wisten Jordi en ik: wij gaan Jeroen opzoeken Down Under.
Het was supergaaf om opgehaald te worden door een vriend in Melbourne, om samen het laatste stukje samen naar Sydney te vliegen en de voor hem zo bekende route van het vliegveld naar zijn ‘beachhouse’ te rijden. Jeroen woont op 3 minuten lopen van het strand in een wereldstad vol mensen van allerlei culturen, lekker eten, prachtige parken en uitzichtpunten. Hij heeft leuke huisgenoten, collega’s en vrienden, sport niet in een sportschool maar in het park of op het strand, hij maakt regelmatig reizen op kosten van de zaak naar Japan, Thailand, of Amerika. Ja, Jeroen is living the dream.
Toch lijkt het me enorm lastig om afscheid te nemen van familie en vrienden in Nederland. Om helemaal opnieuw te beginnen, om in te burgeren in een andere cultuur en niet meer dagelijks m’n moedertaal te spreken. Jeroen is in anderhalf jaar drie keer verhuisd om op een plek te komen waar hij gelukkig is. Hij werkt veel, ook vaak ‘s avonds en in het weekend. Het contact met familie en vrienden gaat over het internet en is afhankelijk van het tijdsverschil. Veel reizen betekent ook jetlags, leven in hotelkamers en niet veel thuis zijn.
Maar als hij thuis is, begint hij wel z’n dag met een duik in de azuurblauwe oceaan terwijl de zon aan de horizon opkomt en drinkt hij een latte aan ‘t strand met vrienden. Sommige avonturen zijn het waard om (tijdelijk) iets voor op te offeren of te laten. Het is het waard om iets te proberen waarvan je niet weet hoe het zal gaan en of het past bij wie je bent.
Een vriendin zei van de week: het leven is puzzelen. Het is zoeken tussen alle stukjes om diegene te pakken die aansluit op de puzzel. Meestal past een puzzelstukje niet in één keer en is het verder zoeken. Soms moet je drie keer verhuizen voordat je je plek hebt gevonden. Maar als je ‘t kloppende stukje hebt gevonden, dan wordt het totaalplaatje mooier en duidelijker. Ik geloof dat ik met elk puzzel stukje – elke uitstap die ik maak – iets kan leren over wie ik ben, waar mijn verlangens en dromen liggen en wat ik kan doen.
Much love,
Vera
